Αξιοθέατα
Καταρράκτης Μανικιάτης
Κοντά στο χωριό Μανίκια της Εύβοιας, υπάρχει ένας πολύ όμορφος καταρράκτης, σχετικά άγνωστος στο ευρύ κοινό. Έχει ύψος περίπου 20-25μ
Πηγή Κολέθρα
Μια μεγάλη πηγή που βγάζει ορμητικά νερά μέσα από ένα σπήλαιο και δημιουργεί γύρω της ένα καταπράσινο βιότοπο στα κεντρικά της Εύβοιας. Η Κολέθρα βρίσκεται σε υψόμετρο 123 μέτρων στα δυτικά της Κύμης και στην ευρύτερη περιοχή των Κονίστρων, κοντά στον οικισμό του Λάκου, ενώ αναφέρεται και ως Κολέθρα Αγίου Βλασίου, από τον κοντινό σε αυτήν μεγάλο οικισμό. Η γύρω περιοχή είναι γνωστή ως ένα από τα πιο μεγάλα καρστικά πεδία της Ελλάδας με δεκάδες καταβόθρες και πηγές σε κοντινή απόσταση, κάτι που φανερώνει ότι ίσως αποτελούν ένα ενιαίο σύστημα. Η πηγή μαζεύει υπόγεια τα νερά του Μαυροβουνίου που υψώνεται στα δυτικά της μέχρι τα 1.190 μέτρα και αποτελεί την ανατολική απόληξη της Δίρφυς. Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες πηγές της Εύβοιας, καθώς τα νερά της υδρεύουν 11 χωριά της περιοχής. Η ποσότητα των νερών της Κολέθρας αλλάζει εποχικά. Τον χειμώνα και την άνοιξη η πηγή δημιουργεί μια λίμνη και τα νερά της σχηματίζουν χείμαρρο, κυρίως μετά από σφοδρή νεροποντή, ενώ το φθινόπωρο και το καλοκαίρι, η στάθμη του νερού πέφτει αρκετά. Ιδιαίτερα τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, όταν δεν βγαίνουν νερά, σχηματίζεται μια άδεια λεκάνη βάθους 12 μέτρων. Ο χείμαρρος που σχηματίζεται κινείται προς τα νότια και μετά προς τα ανατολικά και έπειτα από περίπου 3 χλμ. εκβάλλει στον μεγάλο ποταμό Μανικιάτη. Η πηγή Κολέθρα βρίσκεται στη ρίζα ενός επιβλητικού βράχου που μέσα του κρύβει ένα σπήλαιο, το οποίο συχνά προσελκύει σπηλαιοκαταδύτες, καθώς δεν έχει εξερευνηθεί τελείως μέχρι τώρα. Η έρευνα έχει φτάσει στα 1.240 μέτρα του υπόγειου σπηλαίου, που διατηρεί νερό σχεδόν σε όλο το μήκος και το οποίο δημιουργεί 4 μεγάλες αίθουσες με ύψος 30 μέτρα και πλάτος 50 μέτρα. Στην περιοχή έχει δημιουργηθεί ένας μικρός χώρος αναψυχής, απ’ όπου ξεκινάει ένα μονοπάτι 300 μέτρων, το οποίο κινείται παράλληλα με τον χείμαρρο, περνάει από παλιά τεχνητά κανάλια που στέλνουν ακόμα το νερό στην νεροτριβιά (παλιό νερόμυλο) που στέκεται στο τέλος της διαδρομής. Ο τόπος είναι υπέροχος για μικρή βόλτα με μικρά παιδιά, γεμάτος λουλούδια, βατραχάκια και πεταλούδες. Η βλάστηση κοντά στη Κολέθρα περιλαμβάνει πλατάνια, λυγαριές, λεύκες, ασημοϊτιές, αγριοκαλαμιές, πουρνάρια, κουμαριές, φιλύκια, κλιματσίδες και πικροδάφνες, ενώ κοντά της αναπτύσσονται μικρά καστανοδάση. Σημαντικά φυτά που βγαίνουν κοντά στην πηγή και στους γύρω λόφους είναι η ενδημική καμπανούλα Campanula cymaea, η φριτιλάρια Fritillaria obliqua, το υπερικό Hypericum empetrifolium, η Achillea ligustica, η Calystegia sepium, το Ptilostemon chamaepeuce, ο Tragopodon porrifolius, ο κρόκος Crocus laevigatus, το ορνιθόγαλο Ornithogalum nutans, ο Hermodactylus tuberosus, το Epilobium hirsutum, και οι ορχιδέες Himantoglossum robertianum, Platantera chlorantha, Limodorum abortivum, Spiranthes spirallis, Anacamptis coriophora fragrans, A. pyramidalis, Orchis quadripunctata, O. anthropophora, Neotinea commutata, Ophrys bombyliflora, O. mammosa και O. ferrum-equinum.
Η ορνιθοπανίδα αποτελείται από πολλά και ενδιαφέροντα είδη. Στα βράχια πάνω από τη Κολέθρα κάνουν τις φωλιές τους σπάνια βραχοχελίδονα και σπιτοχελίδονα, ενώ συχνά στους ουρανούς το καλοκαίρι πετάνε δεκάδες μαυροπετρίτες. Φιδαετοί, γερακίνες, σφηκιάρηδες, πετρίτες, ξεφτέρια, βραχοκιρκίνεζα, χουχουριστές, μπούφοι, κουκουβάγιες και γκιώνηδες συνθέτουν την ορνιθοπανίδα των αρπακτικών. Από τα μικροπούλια εδώ ζούνε σταχτοσουσουράδες, τσίχλες, κοτσύφια, τρυγόνια, φάσσες, τσαλαπετεινοί, μιλτοχελίδονα, συκοφάγοι, μαυροσκούφηδες, μαυροτσιροβάκοι, κοκκινολαίμηδες, θαμνοψάλτες, μυγοχάφτες, τρυποφράχτες, γαλαζοπαπαδίτσες, καλόγεροι, δεντροτσοπανάκοι, σκαθράκια, φλώροι, λούγαρα, κοκκοθραύστες και καρδερίνες.
Από τα αμφίβια και τα ερπετά συναντά κανείς κοινούς φρύνους, πρασινόφρυνους, γραικοβάτραχους, δεντροβάτραχους, κρασπεδωτές χελώνες, σαμιαμίδια, σιλιβούτια, τρανόσαυρες, νερόφιδα, εφιούς, λαφιάτες, σπιτόφιδα, δεντρογαλιές και οχιές. Από τα θηλαστικά στη περιοχή απαντώνται αλεπούδες, κουνάβια, νυφίτσες, σκατζόχοιροι και διάφορες νυχτερίδες, ενώ υπάρχουν παλιότερες αναφορές για τη παρουσία της βίδρας στην περιοχή. Ιδιαίτερα σημαντικός βιότοπος είναι τα νερά της πηγής εξαιτίας της παρουσίας ενός ενδημικού είδους ψαριού, του ποταμοκέφαλου της Εύβοιας (Squalius sp. Evia).
Κάστρο Κούπας
Παναγία Δραγονέρα
Η Δραγκονάρα ή Δραγονάρα είναι βραχώδης λόφος, αντέρεισμα των ψηλότερων βουνών Κοτύλαια και Μαυροβούνι, που υψώνεται δυτικά της πεδιάδας της Βρύσης και βόρεια του ποταμού Μανικιάτη. Βρίσκεται σε στρατηγικά καίρια θέση καθώς ελέγχει τα ορεινά περάσματα από τις ακτές της Ανατολικής Εύβοιας προς τον Ευβοϊκό Κόλπο. Με βάση επιφανειακά ευρήματα, γιατί ανασκαφή στη Δραγκονέρα δεν έχει γίνει ποτέ μέχρι σήμερα, οι αρχαιολόγοι μιλούν για ανθρώπινη παρουσία εδώ, από την προϊστορική κιόλας εποχή. Ο Α. Σάμψων θεωρεί ότι κατά τη διάρκεια της «Τελικής Νεολιθικής ΙΙ», 3750-3000 π.Χ., η Δραγκονάρα αποτελούσε ήδη οχυρή θέση. Κατά την κλασική και την ελληνιστική εποχή, η Δραγκονάρα αναδείχθηκε σε σημαντικό, ίσως και το σημαντικότερο, οικιστικό – στρατιωτικό κέντρο της Ανατολικοκεντρικής Εύβοιας. Τα εντυπωσιακά ισόδομα τείχη, με ορθογώνιους ογκόλιθους, που σώζονται σε πολλά σημεία του λόφου μέχρι σήμερα, χρονολογούνται με βάση την τεχνική κατασκευής τους, στους κλασικούς χρόνους (5ος – 4ος αιώνας π.Χ.). Αποτελούσαν την οχύρωση της ακρόπολης ενός οικισμού που καταλάμβανε τους πρόποδες του βουνού, δηλαδή το χώρο που βρίσκεται σήμερα το χωριό Βρύση. Κάποιοι ερευνητές ταυτίζουν αυτόν τον οικισμό με τον Ερετριακό δήμο Βρύγχαι. Αυτή η ταύτιση προς το παρόν, είναι δύσκολο να αποδειχθεί. Η οχύρωση, όπως δείχνουν απομεινάρια κτιστών κατασκευών και επιφανειακές ενδείξεις, χρησιμοποιήθηκε τόσο κατά τους Ρωμαϊκούς όσο και τους Βυζαντινούς χρόνους. Κατά τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας (1205 – 1470) η Δραγκονάρα περνάει μια περίοδο ακμής καθώς αποτελεί σημαντικό κρίκο στο σύστημα άμυνας της Εύβοιας που εφαρμόζουν οι Ενετοί. Τότε είναι η γνωστή ως Cuppa / Κούπα, τοπωνύμιο που σώζεται μέχρι σήμερα για μια περιοχή στους πρόποδες του λόφου. Σε ένα κείμενο της εποχής ο Jacopo dalla Castellana αναφέρει ότι όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν το κάστρο Κούπα το 1470, βρίσκονταν κλεισμένοι σε αυτό 3000 Έλληνες. Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, η Δραγκονάρα έμεινε πιο γνωστή για το Αγίασμά της που πολλοί πιστοί από την ευρύτερη περιοχή το επισκέπτονται, θεωρώντας την πόση του νερού της πηγής θεραπευτική. Με Αγίασμα φαίνεται να έχει σχέση και η ονομασία «Δραγκονάρα»: είναι λέξη Ιταλική, σημαίνει «Μεγάλη Δράκενα» και συχνά δίνεται σε σπήλαια που εντός τους υπάρχουν πηγές. Τέτοια σπήλαια με την ονομασία «Δραγκονάρα», βρίσκονται επίσης στην Μάλτα και στην Νεάπολη της Ιταλίας.
Ποτάμι Βρύσης
O οικισμός Βρύσης πήρε το όνομα του σύμφωνα με την παράδοση από τις βρύσες, από τις οποίες υδρευόταν μέχρις ότου υδρεύθηκε από τα νερά της Κολέθρας. Άλλη άποψη είναι ότι πήρε το όνομά του από το αρχαίο όνομα «Βρύγχη», που ήταν σημαντική πόλη κατά την αρχαιότητα. Ο οικισμός φέρεται να κτίστηκε στο τέλος της Βυζαντινής εποχής.
Παναγία Αμπουδιώτισσα
O Ιερός ναός της Παναγίας της Αμπουδιώτισσας στη Σέτα στην Εύβοια, είναι κτισμένος μέσα σε ένα μαγικό αλπικό τοπίο Ο ναός της Αμπουδιώτισσας (ή Αμμουδιώτισσας) βρίσκεται ανάμεσα στους οικισμούς της Άνω και Κάτω Σέτας, όπου θα σας οδηγήσει ένας μικρός ασφαλτοστρωμένος δρόμος, και βρίσκεται στην τουριστική περιοχή της Αμαρύνθου. Η περιοχή αποτελεί ένα υψίπεδο 890 μέτρων και είναι μαγευτική, γεμάτη πλατάνια, γάργαρα νερά, αγριομηλιές και αγριοαχλαδιές. Το ιστορικό εκκλησάκι, που κτίστηκε το 19ο αιώνα, γιορτάζει στα Εννιάμερα της Θεοτόκου. Σύμφωνα με την παράδοση, ο ναός αποτέλεσε λημέρι των πολεμιστών της Επανάστασης του 1821. Σήμερα διασώζονται, δυστυχώς, ελάχιστα τμήματα από την αγιογράφησή του. Αργότερα, δίπλα στο ναό κτίστηκε η εκκλησία της Αγίας Τριάδας. Στον περίβολο των δύο εκκλησιών υπάρχουν ξύλινα τραπέζια και παγκάκια, καθώς και μια πέτρινη πηγή από που τρέχει κρυστάλλινο νερό από το βουνό, οπότε μη χάσετε την ευκαιρία να ξαποστάσετε εδώ ώστε να ευχαριστηθείτε το πανέμορφο τοπίο.
Λίμνη Σέτας
38χλμ από την Κύμη και περίπου μία ώρα διαδρομή με το αυτοκίνητο βρίσκεται η λίμνη της Σέτας, ένα μέρος για όσους θέλουν να χαλαρώσουν μέσα στα έλατα αλλά και για όσους θέλουν να ξεδώσουν κάνοντας πεζοπορία ή ποδηλασία στα διάφορα μονοπάτια που βρίσκονται στην περιοχή. Ιδανική περίοδος για να πάτε είναι η άνοιξη όπου η λίμνη και τα ποταμάκια έχουν αρκετό νερό αλλά και τα χιόνια έχουν λιώσει και είναι εφικτό να φτάσετε. Εάν πάτε τους μήνες του χειμώνα πολύ πιθανό να μην καταφέρετε να φτάσετε ούτε μέχρι την Αμπουδιώτισσα γιατί λόγω του υψόμετρου πιάνει συχνά πολυυυύ χιόνι. Αλλά ακόμη και τότε αξίζει μία βόλτα να απολαύσετε το κατάλευκο τοπίο.